Mijn twee broers waren met de sjerps versierd en ik had de oranje linten in mijn haar. Toen mijn twee broers en ik door het huis liepen richten de Maas dachten we daar eenzelfde mensenmassa te zien. Het tegendeel was waar. In de deur zaten vensters, daar deden we één van open. We zagen een héél ander beeld.

We zagen Duitse soldaten aan de overkant in het park. Ze sprongen van de ene groene struik naar de andere. “Ik zie het nog zó voor me”. Geen vrolijke mensenmassa maar de vijand. De Duitsers schoten met geweren in onze richting. “Die kogelgaten zijn nu nog zichtbaar in de gevel”. We zijn toen zo geschrokken dat we meteen het raam dicht hebben gedaan en gemaakt hebben dat we wegkwamen.

Een ervaring die je als kind niet meteen begrijpt maar je weet wel dat je moet maken dat je zo snel mogelijk daar weg komt. Aan de ene kant is feest en aan de andere kant gevaar. De Amerikanen hebben de dag erna Maastricht aan de westkant van de Maas bevrijd.

Maastricht, 27 april 2024